Αρωμα Γυναίκας..

 

Φτιαγμένο από εμένα και αφιερωμένο στο δικό μου " άρωμα Γυναίκας "
άρωμα Ψυχής...

 Ηταν νύχτα το φεγγάρι ολόγιομο στον ουρανό,το φως του παιχνίδιζε στο πυκνό δάσος
δημιουργόντας κάτι παράξενες σκιές ανάμεσα στα δέντρα.
Ξεκομμένος εδώ και καιρό από την αγέλη μου και χωρίς ταίρι,η μοναξιά με έκανε πιο πολυ ευάλωτο,καθόμουν για ώρες τις νύχτες στις άκρες των βουνών αφήνοντας απεγνωσμένα ουρλιαχτά..αρχέγονα,όπως αρχέγονα είναι τα ενστικτα της αγάπης και του έρωτα,κανένα πλάσμα δεν γεννήθηκε πάνω στην γη για να ζεί μόνο του.
Θυμάμαι έτρεχα στα βουνά,πλατσούριζα στις ακροποταμιές και στις λίμνες,γέμιζαν τα πνευμόνια μου από την καθαρότητα του αέρα,οι μυρωδιές του δάσους με έκαναν να αγαπώ το κάθε τι,ακόμη και τις πέτρες,μα εγώ αναζητούσα κάτι άλλο,κάτι αρχέγονο που θα συμβάδιζε με την φύση μου..
Χαιρόμουν την ελεύθερη καρδιά μου,μα δεν φτάνει μία ελεύθερη καρδιά για να ζείς χρειάζεται να είναι και γεμάτη,γεμάτη από αγάπη
Οταν γυρνούσα στο λημέρι μου,ύπνος δεν μ'έπιανε,το βλέμμα μου τριγυρνούσε στις πιο ψηλές κορφές,ψάχνοντας αυτό που μου έλειπε.
Ευαισθητοποιούσα στο έπακρο την ακοή μου,να πιάσω και τον πιό αμυδρό θόρυβο ελπίδας.
Ρουθούνιζα ακατάπαυστα προς κάθε διεύθυνση που φυσούσε ο αέρας..
Ενα ουρλιαχτό άφησα εκείνη την νύχτα με ολόγιομο φεγγάρι,άνοιξη ήταν..
σκυφτός περπατούσα, η ανεκπλήρωτη προσμονή άρχιζε να με καταβάλλει.
Κι όμως το ένστικτό μου εκείνο το βράδυ,αγρίμι μέσα σε αγρίμι ήταν, χορό τρελό είχε στήσει και με πρόσταζε να το ακολουθήσω.
Μονοπάτι άλλαξα και με περπατησιά γοργή ακολουθούσα τις επιταγές του.
Ξάφνου ο αέρας αλλάζει και μία όμορφη οσμή πλανάται στην ατμόσφαιρα..Οι αισθήσεις μου συναγερμό σημαίνουν,η ελεύθερη μα κενή ακόμη καρδιά ταλαντώνεται,η ψυχή ελαφραίνει να πετάξει θέλει.
Η όμορφη οσμή,ένα γλυκό άρωμα έχει γίνει, ένα άρωμα γυναίκας μοναδικό που σκίζει σαν φτερό αετού τον αέρα..
Γυρίζω το βλέμμα μου ψάχνω να την βρώ..
Το φως του φεγγαριού παιχνιδίζει,οι σκιές με παραπλανούν μα το ένστικτο και η καρδιά όχι..
Την βλέπω τώρα σαγηνευτική στην πιο ψηλή κορφή του βουνού..εκεί ψηλά που η καρδιά θέλει να φτάσει.
Τα πέλματά μου φωτιές βγάζουν στο αφράτο χώμα,φθάνω κοντά της,τα βλέμματα μας συναντιούνται,διαπεραστικό το δικό μου ταξιδεύει μέσα της.
Μεθυστικό το άρωμα της ψυχής της,απαλοσύνη γεμάτη η καρδιά της.
Μα και η δική μου καρδιά γεμίζει,από την δική της δεν αισθάνεται άδεια τώρα.Γεύομαι το φιλί της.
Κουρνιάζει στο πλευρό μου κι έτσι μας βρίσκει η ανατολή..
Γυρίζω πρός το μέρος της και στα μάτια της αχνοφαίνονται όσα δειλά δειλά θέλει να μου δείξει..Τώρα πια ξέρω πως θα βλέπω πάντα την ανατολή στα μάτια της..τώρα νοιώθω πως γυρίζω στην αρχέγονη ψυχή μου με μια καρδιά γεμάτη αγάπη και έρωτα..πλασμένοι ο ένας για τον άλλον..σαν από αιώνες προορισμένοι να βρεθούμε.
Δέκα χρόνια τώρα γεύομαι το δικό της φιλί με την ίδια ένταση και πάθος όπως την πρώτη στιγμή.
Δέκα χρόνια τώρα την αγαπώ και μ'αγαπά χωρίς η φθορά του χρόνου να μας έχει αγγίξει.
Την ευχαριστώ πολύ για όλα..και ειδικά για εκείνο το βράδυ που άκουσε το ουρλιαχτό μου.
Κι εύχομαι έτσι λύκος πάντα να παραμένω να οσμίζομαι στον άνεμο το ίδιο άρωμα γυναίκας να με καλεί,και να ζω αφιερώμένος στο δικό μου ολόγιομο φεγγάρι της καρδιάς.

Πάντα πίστευα και πιστεύω πως η Αγάπη και ο Ερωτας,είναι ίσως τα μόνα συναισθήματα που δίνουν νόημα και αξία στην ζωή μας,και πως πρέπει να τα τιμούμε και να τα γιορτάζουμε καθημερινά,και όχι μία ιδαίτερη ημέρα τον χρόνο.
Ετσι σφυρηλατούνται οι καρδιές και από δύο γίνονται μία..στιγμή τη στιγμή,χρόνο με τον χρόνο.

                                                ΝΟΣΤΟΣ..