Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Ρωτας...!!!...Απαντώ...???

Ενα μικρό παιδί ο άλλος μου ευατός όλο απορίες..
-Θα γυρίσει ετσι δεν είναι?
-Ποιό του απαντώ.
-Εκείνο το όμορφο χθές,το γεμάτο ανεμελιά,το χθές των παιδικών μας χρόνων..
-Δεν γυρνά πίσω ο χρόνος,δυστυχώς ετσι είναι η ζωή μας παγιδευμένη στο παρελθόν στο παρόν,στο μέλλον,οτι ζήσαμε δεν ξαναγυρνά,μένει στο χθές,σε μας μένουν οι αναμνήσεις που και αυτές μερικές φορές ξεθωριάζουν.
-Δεν θα γυρίσει?
-Ποτέ..
-Και τι θα πεί ποτέ?
-Ποτέ θα πεί ούτε αύριο,ούτε σε μία εβδομάδα,ούτε σε έναν χρόνο,ούτε σε δέκα η έκατό χρόνια..
-Ε τότε ίσως αργότερα..
-Δεν υπάρχει αργότερα από το ποτέ απαντώ..
-Kαι που είναι τώρα όλα αυτά που μας έταξαν,όπως Δημοκρατία,Ελευθερία,Ευημερία,Εθνική ανεξαρτησία,Παιδεία,Δουλειά,

Αξιοπρέπεια,Ισότητα,Δικαιοσύνη...
(Τώρα μάλιστα,τέτοιες ώρες τέτοια λόγια)
-Πούθενα μικρέ μου,πουθενά δεν είναι
-Και τι θα πεί πουθενά?
-Πουθενά θα πεί,ούτε εδώ, ούτε εκεί,ούτε δίπλα ούτε παραπέρα,ούτε αλλού..
-Δηλαδή που είναι?
-Είπαμε στο πουθενά..το πουθενά μικρέ μου είναι το ποτέ του χώρου..
το ποτέ είναι το πουθενά του χρόνου
Τα μάτια του έχουν πλημμυρίσει με πάμπολα ερωτηματικά και απορίες,κι ένα δάκρυ κάπου ετοιμάζεται να βγεί..
Ξέρει και ξέρω πως του είπα ψέματα,δεν έχω άλλη σωτηρία απο το να το σώσω, να του πώ για τον μύθο της ψυχής που δεν αντέχει το ποτέ και το πουθενά.
-Μικρέ μου μην δακρύζεις στον παράδεισο βρίσκονται και το ποτέ και το πουθενά
-Τότε πάμε στον παράδεισο να βρούμε το ποτέ και το πουθενά και όλα αυτά που χάσαμε,όλα αυτά που μας έταξαν..
-Δεν γίνεται μικρέ μου,κανείς δεν μπορεί να πάει στον παράδεισο.
-Γιατί?...Είδες μου λες ψέματα.Η δεν υπάρχει παράδεισος η δεν βρίσκονται εκεί το ποτέ και το πουθενά.
-Μα μικρέ μου..
-Σώπασε μου είπες ψέματα,το κατάλαβα όταν έσκυψες το κεφάλι σου.
Ενα μικρό παιδί είναι ο ευατός μου,γεμάτο απορίες που δεν καταλαβαίνει και δεν εγκαταλείπει,το πείσμα του ζωντανού..
-Ακου μικρέ μου ένας ψεύτικος κήπος είναι ο παράδεισος γεωμετρικά άναρχος στην συμβολή του ποτέ και του πουθενά,ανύπαρκτες οι συντεταγμένες του.
Κλαίει..
-Εσύ δεν κλαίς,δεν λυπάσαι?
-Δέν μπορώ μικρέ μου..μία αλήθεια θέλω να σου πώ μόνο..
Το ποτέ και το πουθενά είναι δύο λουλούδια στον ίδιο κήπο,είναι αυτά που χάσαμε,οι ψεύτικες υποσχέσεις που μας έδωσαν,τα όνειρα που μας κούρσεψαν..το χαμόγελο των παιδιών που έκλεψαν..
Ο μικρός μου ευατός δεν κλαίει τώρα,σκιές φόβου καλύπτουν τα μάτια του.
Με κοιτά..γεμάτος φόβο και απορία..και με ρωτά..
-Δεν είσαι εγώ.Είσαι το ποτέ?
-Ναι έιμαι
-Είσαι το πουθενα?
-Ναι είμαι
-Πότε έφυγες?
-Καιρό τώρα..έφυγα μαζί τους όταν χάθηκαν όλα.
-Γι'αυτό δεν κλαίς?
-Γι' αυτό
-Επειδή δεν άντεξες
-Ναι
- Επειδή δεν μπόρεσες να καταλάβεις?
- Ναι
- Έγινες ένα με το ποτέ και το πουθενά.
-Σταμάτα με πονάς...
-Και τώρα πρέπει να φύγω
-Ναι πρέπει να φύγεις μικρέ μου
Ο ευατός μου ο μικρός έχει ρυτίδες στην φωνή του τώρα πια..
Νύχτωσε και η νύχτα του είναι ξένη,ξένος και ο ευατός του,ξένα και τα ονειρά του
Έφυγε όπως περπατούσαμε παιδιά στις πλάκες,προσπαθώντας να μην πατήσει ούτε στο ποτέ,ούτε στο πουθενά..
Νοιώθω την απορία του να αιωρείται,μου την φέρνει ο παγωμένος αέρας καθώς νυχτώνει..Υπάρχει το ποτέ και το πουθενά και σ'αυτή την ζωή??

Ξύπνησα,το ρολόι στον τοίχο δείχνει τρείς το πρωί..Το ξημέρωμα με βρίσκει οργισμένο και προβληματισμένο,όνειρο ήταν..
Σιγά μην σας κάνω την χάρη..Εδώ θα είμαι δεν θα χαθώ στο ποτέ και στο πουθενά,δεν θα φύγω μαζί τους.Θ'αντέξω,Θα μείνω εδώ να πολεμήσω για τα όνειρα μου,για την ελπίδα,για το αύριο,για όλα αυτά που μας έκλεψαν,τα θέλω όλα πίσω και τα θέλω τώρα,για την αξιοπρέπειά μου,για το χαμογέλο των παιδιών,Τίποτα δεν χάθηκε ακόμη..Τις νύχτες των άηχων φόβων,των αυτόχειρων ονείρων..θα προσφέρω ουρλιαχτά απο τις κορφές των βουνών χωρίς αγέλες να προστάζουν την ζωή μου,τις ζωές μας, τις ζωές σας...

                                             ΝΟΣΤΟΣ.

15 σχόλια:

SpIrToKoYto είπε...

ταξίδευε στην Αγνωστη Γη λυκάκι...
και σβύσε τον παράδεισο του ποτέ και του πουθενά από το χάρτη σου...
μακαρίζω τη τύχη μου που ταξιδεύω μαζί σου....

D.Angel είπε...

Ειχα αφήσει πάλι σχόλιο κι εδώ αλλά και στη Βιβή την ίδια ώρα! Πάλι χάθηκε;;;
Τι να πω;;;

:( :( :(
Συνέχισε να ταξιδεύεις και να ουρλιάζεις λυκάκι!
Μπας και πάρουμε όλοι μπρος!
Φιλιά πολλά φίλοι μου

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

μπράβο σου, εξαιρετικό το κείμενό σου!
και αυτή η συνομιλία του εαυτού με τον μικρό "εαυτό" του, το κάνει τόσο ανθρώπινο, τόσο γλυκό...

Στέλλα είπε...

Κανείς δεν μπορεί να πάει στον "παράδεισο"...ο παράδεισος και η κόλαση είναι εδώ...ωραίο το Παραμύθι σου....Θα μείνω εδώ να πολεμήσω για τα όνειρα μου,για την ελπίδα,για το αύριο,για όλα αυτά που μας έκλεψαν,τα θέλω όλα πίσω και τα θέλω τώρα,για την αξιοπρέπειά μου,για το χαμογέλο των παιδιών,Τίποτα δεν χάθηκε ακόμη..Τις νύχτες των άηχων φόβων,των αυτόχειρων ονείρων..θα προσφέρω ουρλιαχτά απο τις κορφές των βουνών χωρίς αγέλες να προστάζουν την ζωή μου,τις ζωές μας, τις ζωές σας...

Unknown είπε...

πρέπει να υπάρχει έλεος και για τους λιποτάκτες

σωστά;

Ανώνυμος είπε...

δυστυχώς, δυστυχώς παίζει πολύ το ''ποτέ'' και το ''πουθενά'' !!!!!!!!!!!!!

πολλά φιλια μικρό λυκάκι

Maria B.

Δaνaη's είπε...

Εδώ θα είμαι δεν θα χαθώ στο ποτέ και στο πουθενά,δεν θα φύγω μαζί τους.Θ'αντέξω,Θα μείνω εδώ να πολεμήσω για τα όνειρα μου,για την ελπίδα,για το αύριο,για όλα αυτά που μας έκλεψαν,τα θέλω όλα πίσω και τα θέλω τώρα,για την αξιοπρέπειά μου,για το χαμογέλο των παιδιών,Τίποτα δεν χάθηκε ακόμη..

Υπέροχο απλά^

Μ αρέσει το πόσο αισιόδοξα τελειωνει το κείμενο σου^
όντως τίποτα δε χάθηκε ακόμη... και αν μείνουμε όλοι εδώ και δε χαθούμε στο ποτέ και στο πουθενά... τότε υπάρχει ελπίδα^

NOSTOS είπε...

Aγαπημένο μου σπιρτοκουτάκι,εδώ θα είμαι πάντα σε γνωστή η αγνωστή γη,να ταξιδεύωπάντα μαζί σου ,ακόμη και με χαλασμένη πυξίδα,ακόμη και χωρίς χάρτες..και αν αυτό φαίνεται ανώφελο,η ζωή πάντα υπήρξε μία τέχνη μη ανωφέλης,και τα ταξίδια της σε βγάζουν μερικές φορές σε χαμένους παραδέισους,σαν αυτόν που ανακάλυψα σε σένα.

NOSTOS είπε...

Αγγελάκι δεν θα είχε νόημα να σταματήσω να ουρλιάζω,αν θα το έκανα θα ήταν σαν να ταυτίζομαι με αυτά που καταγγέλω.Επιλογή δεν έχω άλλη,απέναντι σε αυτούς που νομίζουν ότι οι ζωές μας είναι καπρίτσιο μιάς στιγμής.Καλό βράδυ να έχεις καλό μου φιλαράκι φιλιά σε όλους σας και να προσέχετε τους ευατούς σας.

NOSTOS είπε...

Λυχναράκι,σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια..
Ιστορία πλασμένη με λόγια καρδιάς, με αγωνίες και φόβους ασύμμετρους,και αν τα ουρλιαχτά μου φαντάζουν μοναχικά..το ξέρω ότι δεν είμαι μόνος.Καλό βράδυ να έχεις.

NOSTOS είπε...

stella..όλα εδώ είναι,και όλα εδώ τα ζούμε,κάθε κερδισμένο όνειρο γεννά και μία νέα ελπίδα,και καθε πισωγύρισμα σκίαζει το φως μας..Καλό βράδυ και σε σένα και σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου.

NOSTOS είπε...

meggie..και έλεος και δεύτερη ευκαιρία,και τρίτη ευκαιρία αν χρειασθεί,σημασία έχει να παραμένουμε άνθρωποι.Η φυγή δεν είναι λύση στα δύσκολα,όμως δεν έχουμε όλοι τις ίδιες αντοχές,ο φόβος,η ανασφάλεια,η αγωνία μας γονατίζουν μερικές φορές και όλοι μας χρειαζόμαστε ένα χέρι να μας δώσει μία ώθηση για να συνεχίσουμε.Καλό βράδυ να έχεις.

NOSTOS είπε...

Μαράκι μου δυστυχώς ετσι είναι δύσκολα τα πράγματα και δύσκολες οι στιγμές,αλλά δεν θέλω απογοητεύσεις,στο χέρι μας είναι να κάνουμε το "ποτε" πάντα και το "πουθενα" παντού.Καλό βράδυ και φιλιά σε όλους σας.

NOSTOS είπε...

Δανάη,σε ευχαριστώ κι εσένα για τα καλά σου λόγια.Αν χάσουμε και την αισιοδοξία μας τότε θα γίνουν ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα.Καλό βράδυ να έχεις

vailie είπε...

Καταλαβαίνω οτι σαν λύκος είσαι μοναχικός. Όμως όλα αυτα που πρεσβεύεις δεν σε κάνουν μόνο! Σε μια διπλανη ράχη και πάντα στο φως του φεγγαριού, ουρλιάζω κι εγώ προσπαθώντας να τρομάξω αυτούς που παραλύσαν την πατρίδα μου,που κλέβουν το χαμόγελο απτο μέλλον των παιδιών μου και προσπαθούν να μας κάνουν να ντραπούμε που είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ!!! ΟΧΙ!!! Δεν θα τους κάνω το χατήρι! Δεν σκύβω το κεφάλι και δεν θα με λυγίσουν κλέβοντας μου όσα με κόπο αποκτώ στη ζωη μου! Δεν υπολογίσανε καλά τι εστί Έλλην!... Ας τολμήσουν να μάθουν......