Θα λείψω...

Ν΄αρνηθώ μου παν όσα ήξερα χθές
Για ένα σύστημα που μονάχο του σαπίζει
Για αυτούς που ονομάζω εγώ κτήνη,μα μου λένε πως είναι πολιτευτές.
Για τα όνειρα που άδικα κλέβουν,μα θα τα δώσουν πίσω ξανά,μα πως και με ποιόν τρόπο κανείς τους δεν απαντά.
Ν'αρνηθώ μου'παν όσα ήξερα χθές
Για την πείνα που θερίζει παιδιά,μου λεν θα βρούμε εμείς την λύση μα εμπιστοσύνη δεν τους έχω καμμιά
Για πολέμους που πρέπει να γίνουν,το αίμα άφθονο θα κυλά,μου λέν μην έχεις αντιρήσεις έχουμε κέρδος απ'όλα αυτά.
Ν'αρνηθώ μου'παν όσα ξέρω
Για τους μπάτσους που πουλούν ηρωίνη,είναι ψέμα μου λένε φρικτό
Οι φωνές των "δασκάλων"μου λένε ν'αλλάξω να πάψω να είμαι "φρικιό"
Οι σκέψεις μου μάλλον τρόμαζουν μα αυτό θέλω κι εγώ.
Να πιστέψω μου λέν σε θεούς και σε νόμους,να γλείψω, να γίνω "καλός μαθητής"
μα εγώ έχω άλλη γνώμη να ματώσω σε αρένες,αληθινής ζωής.
Στο καράβι των πόθων μου καπετάνιος θα γίνω
με κατάρτια γερά για ν'αντέχει μπόρες και κακοτοπιές
Τα όνειρά μου να ταξιδέψω,και σαν βρώ γη να πατήσω...
Θα προσφέρω ουρλιαχτά τις νυχτιές στις άκρες των βουνών
δίχως αγέλες να προστάζουν την ζωή μου.

                                                     ΝΟΣΤΟΣ.