Crossroad risk..

Eνοιωσα κάτι στην ψυχή μου να κινείται απόψε.
Τούτη η θέαση του ευατού μου στον καθρέπτη,με όλα τα φώτα αναμμένα άγγιξε λεπτές χορδές.
Ειδα να καθεπτρίζεται μέσα του ένα περίεργο νεύμα ενός κόσμου ολότελα αλλόκοτου.
Ενα νεύμα που ηθελημένα νόθευε μια ύπαρξη ολόιδια με την δική μου.
-Δες τι σαρώνει το μυαλό σου,μου λέει μια φωνή.
Ανιχνεύω κάθε γωνιά του μυαλού μου,σε μία άκρη ανακαλύπτω μία  κοσμοθεωρία,δώρο ξεχασμένο των θεών,στιβαγμένο ανάμεσα σε αραχνιασμένα όνειρα,και σε ένα κουβάρι προσδοκιών,πιο δίπλα ένας μικρός μαυροπίνακας με άγνωστη γραφή πάνω του,ίσως αναμνήσεις μιας περασμένης ζωής.
Aυτή η κοσμοθεωρία μου έκανε εντύπωση,την ανέσυρα σαν παλιά ξεχασμένη ανάμνηση,ξεκομμένη από τα οικεία,άφθαρτη απ΄την φθορά του χρόνου,δεν διστάζει να ψηλώσει δίπλα στους ώμους της παλιάς,με χορτασμένη αυταρέσκεια προχωρεί καλπάζουσα σε σκέψεις για την επούλωση κάθε αδυναμίας΄
Στα λόγια των ποιητών μοιάζει θέλγητρο τούτη η μικρή ανάσα ελπίδας.
Στα λόγια όμως της λογικής αυτοκτονεί.
Σε δίστρατο με βγάζει το αποψινό βράδυ.
Ενα δίστρατο που κοντεύει στην φτάση του με παραπλανά να αποφασίσω,ζυγίζω αισθήσεις,ζυγίζω προθέσεις,ζυγίζω στιγμές.
Τούτη η στράτα τι μου χαρίζει αν την διαβώ? Κάτι σαστισμένα ίδια πρωινά μπρός μου,και κάτι άχρωμα δειλινά ξωπίσω μου.
Η άλλη στράτα? το άγνωστο έκεί που η ύπαρξή μας δεν θα πλέει σε γνωστά κανάλια.
Σε λίγο θα έγνεφα ρίσκο στην επόμενη δοκιμή του πνεύματός μου.
Στο κρίσιμο σημείο σαν φτάσεις μην δηλώσεις άγνοια.
Γίνε οφειλέτης της ψυxής που έπλασες.

                                                ΝΟΣΤΟΣ.