Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Κόκκινο σαν αίμα..

Είναι αμέτρητες οι φορες που μίλησα με τους ήσκιους και δεν μπορώ να πλησιάσω άλλον άνθρωπο.Ας είναι.
Θυμάμαι κάποιες στιγμές ακόμη από τότε, το φως της Σελήνης,τα παιχνίδια των πουλιών στα κλαδιά των δένδρων,το ουράνιο τόξο να βγαίνει μετά την βροχή στον απέναντι λόφο.Θυμάμαι το άρωμα του ψωμιού που ξεφούρνιζε η μητέρα.Την μικρή λίμνη στην πρώτη στροφή του δρόμου,εκεί που στα ήρεμα νερά της λαμποκοπούσε ο ήλιος,εκεί που ξεδιψούσαν τα μικρά ζώα του δάσους.
Γύρω από την λίμνη τα δένδρα που υπήρχαν με το πυκνό φύλλωμα τους ερωτικές φωλιές γίνονταν για τα ερωτευμένα ζευγαράκια,εκεί θυμάμαι χάρισα και το πρώτο μου φιλί στον πρώτο μου παιδικό έρωτα.
Τα χρόνια πέρασαν, μαζί τους άλλαξε και η ζωή.
Εδώ στην πρωτεύουσα μία ανύπαρκτη μορφή έγινα για όλους.
Οταν με βλέπουν στον δρόμο μου πετάνε γρήγορα μία καλημέρα και φεύγουν βιαστικά προς άγνωστα σημεία.
Μία φορά έτρεξα να σταματήσω έναν αλλά καθώς η παλάμη μου πλησίαζε την πλάτη του χάθηκε.
Το κορμί μου πονούσε από τα σιχαμερά αγγίγματα,η ψυχή μου την λύτρωση αποζητούσε.
Οταν βρίσκω καιρό σκόρπιες σκέψεις αφήνω σε λευκές κόλλες χαρτί,να όπως αυτές..
"Ο κόσμος τούτος από άγνοια φτιάχθηκε,και από άγνοια θα καταστραφεί.
Μία φάλτσα νότα ο κόσμος,ήχος από ξεκούρδιστο πιάνο,λαθέψαμε στους στόχους μας.
Οι ζωές μας έγιναν φτηνό εμπόρευμα πάνω σε μία ζυγαριά που αυτός που μας πουλάει έμαθε να κλέβει στο ζύγι.
Σταμάτησα να κάνω όνειρα,μα να που και που με τις νότες της ψυχής μου παίζω, τις βάζω σε μία σειρά,άγνωστους ήχους δημιουργώ, συγχορδίες ατελείς φάλτσες σαν την ατέλεια αυτού του κόσμου.Δικαστές και δικαζόμενοι,θύτες και θύματα,νικητές και νικημένοι είμαστε συγχρόνως.
Πίνω πάντα την ζωή σε ένα άδειο ποτήρι.
Παρ'ολα αυτά μία επιμονή είχα να κάνω τον κόσμο καλύτερο,να τον ντύσω με τα πιο όμορφα χρόνια,να του μάθω να μιλά,να αισθάνεται,να νοιώθει.
Εγκλειστα έμειναν τα όνειρα και οι ευχές σε ένα παραμύθι που μάθαμε να το ακούμε από μικροί".

Είμαι καλά εδώ που είμαι,η ψυχή μου λεύτερη, ταξιδεύει,μεταμορφώνεται σε μία ψυχή-πεταλούδα με χίλια χρώματα,χρώματα που με βοηθούν να έχω φίλους τους άφαντους στρόβιλους του ανέμου.
Το αίμα μου έχει μεταμορφωθεί σ' ένα νέο κατακόκκινο τριαντάφυλλο φοβισμένο και αμίλητο που σε μία παρθένα γή έχει φυτρωσει.
Επιτρέπω να με αγγίζουν μόνον οι τρελοί και τα παιδιά οι πιο αθώοι,αυτοί μόνον νοιώθουν κι αισθάνονται.
Ενα κόκκινο τριαντάφυλλο φτάνει για να συμβολίζει την αγάπη αυτών που πραγματικά με αγάπησαν κι ας ήταν λίγοι.


                                    ΝΟΣΤΟΣ.

13 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

ποτέ δεν ξέρεις πόσοι και ποιοί σ' αγάπησαν πραγματικά....
και ναι. ένα τριαντάφυλλο αρκεί...

και μια ευκαιρία ίσως.
για τον κόσμο τον άλλον.... τον "χαμένο"....

evi είπε...

με επιμονη όλα μπορουν καποτε να αλλαξουν...

καλο βραδυ..

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Ποιος είπαμε ότι δεν έχει έμπνευση?
Φιλιά Λύκε όμορφε!

NOSTOS είπε...

Λύχνε μου πάντα ένα λουλουδι φτάνει να συμβολίσει την αγάπη,να εκφράσει τα συναισθήματα.
Αν είναι να βρούμε τον "χαμένο" μας κόσμο,πολλές ευκαιρίες πρέπει να χαρίσουμε στους ευατούς μας,μα και στους άλλους.Καλή εβδομάδα να έχεις.

NOSTOS είπε...

Εvi μου,ναι επιμονή,υπομονή και ανοιχτή καρδιά,για να κάνουμε τις ζωές μας καλύτερες.Ευχαριστώ για το πέρασμά σου από εδώ,καλή εβδομάδα να έχουμε.

NOSTOS είπε...

Παύλο μου,καλέ μου φίλε,ναι είχα αρχίσει να προβληματίζομαι,τις τελευταίες ημέρες δεν είχα τιν γράψω,είχε στερέψει το μυαλό μου.
Αλλα ευτυχώς η ψυχή μου δεν με πρόδωσε.Πρόσθεσα λοιπόν άλλη μία κατάθεση ψυχής.
Να είσαι καλά φιλάράκι μας.Φιλιά και από εμάς.

Λεκάνα είπε...

τι όμορφα λόγια....ένα όμορφο βράδυ εύχομαι...φιλάκια

D.Angel είπε...

Λίγοι και καλοί!
Τι να το κάνεις το πλήθος;;;
Πφφφ.... Ενας άνθρωπος αρκεί
για να γεμίσει το είναι σου
και είσαι τυχερός που τον έχεις ;)
Φιλιά πολλάααα

NOSTOS είπε...

Χριστινάκι μου σε ευχαριστώ πολύ,λόγια καρδιάς είναι σίγουρα,για το αν είναι όμορφα η κρίση είναι δική σας.
Καλό βράδυ και σε σένα καλή μου φίλη.

NOSTOS είπε...

Αγγελάκι μας,καλό μας φιλαράκι,χαίρομαι όταν σε βλέπω εδώ.
Ενας άνθρωπος αρκεί κι έχεις πολύ δίκιο,το ξέρεις και το ξέρω πόσο τυχερός είμαι10 χρόνια τώρα.
Μα θέλω να βλέπω και να νοιώθω και άλλους ανθρώπους γύρω μου ευτυχισμένους.
Καλό βράδυ να έχετε,φιλιά και από εμάς στις μουρίτσες σας.

SpIrToKoYto είπε...

Λύκε,
σε σένα δεν απαντώ,στα έχω πει όλα φαντάζομαι...
στο αγγελούδι θα απαντήσω:
πέστα...πέστα αγγελούδι μου...-:))

NOSTOS είπε...

Σπιρτοκουτάκι μου,να μου τα ξαναπείς..μου αρέσει να τ'ακούω.
Φιλάκια σου και ζεστές αγκαλιές..!!!!

zoyzoy είπε...

Τι όμορφο τι γλυκό και τρυφερό κείμενο.
Συνέχισε να βάζεις τις νότες σου σε αρμονία μην τις αφήνεις σε ατελείς φάλτσες συγχορδίες και πάντα θα βρίσκονται άνθρωποι που θ'ακούν και θα χαίρονται το τραγούδι σου γιατί θα μιλάει στις ψυχές τους.

Καλό βράδυ με θαλασσινά!