Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Δημήτρης Λιαντίνης...Αποσπάσματα απο το κύκνειο ασμα του Γκέμμα.

Όλα για το θηλυκό

Ο έρωτας είναι γνώση. Ο έρωτας είναι ευγένεια και αρχοντιά. Είναι το μειδίαμα της σπατάλης ενός φρόνιμου Άσωτου. Πως η φύση ορίζει το αρσενικό να γίνεται ατέλειωτη προσφορά και θεία στέρηση για το θηλυκό. Και το θηλυκό να κυνηγάει τις τύψεις του. Στον έρωτα όλα γίνονται για το θηλυκό. Η μάχη και η σφαγή του έρωτα έχει το νόημα να πεθάνεις το θηλυκό, και να το αναστήσεις μέσα στα λαμπρά ερείπια των ημερών σου. Πάντα σου μελαγχολικός και ακατάδεχτος…
Στη σωστή ερωτική ομιλία το θηλυκό δίνει το ύφος της σάρκας και το αρσενικό τη σύνεση της δύναμης. Μιλώ για τα καράτια κοντά στα εικοσιτέσσερα. Για στήσιμο πολύ μεταξωτό. Και το μετάξι μόνο ζωικό παρακαλώ. Κουκουλάρικο. Και η κλωστή μπιρσιμένια.
Το πρώτο λοιπόν είναι πως όταν το θηλυκό είναι θηλυκό, την ευθύνη για να γίνει και να μείνει ως το τέλος σωστή η ερωτική σμίξη την έχει ο άντρας. Πάντα όταν φεύγει η γυναίκα, θα φταίει ο άντρας. Να το γράψετε να μείνει στον αστικό κώδικα.


Έρωτας και θάνατος

Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν. Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύουνται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας με όλους τους πρωτοπλανήτες του.
Και κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος, πεθαίνει το σύμπαν. Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη γη, στον ουρανό εκρήγνυται ένας αστέρας supernova.
Έτσι , από την άποψη της ουσίας ο έρωτας και ο θάνατος δεν είναι απλώς στοιχεία υποβάθρου. Δεν είναι δύο απλές καταθέσεις της ενόργανης ζωής.
Πιο πλατιά, και πιο μακρυά, και πιο βαθιά, ο έρωτας και ο θάνατος είναι δύο πανεπίσκοποι νόμοι ανάμεσα στους οποίους ξεδιπλώνεται η διαλεκτική του σύμπαντος. Το δραστικό προτσές δηλαδή ολόκληρης της ανόργανης και της ενόργανης ύλης. Είναι το Α και το ω του σύμπαντος κόσμου και του σύμπαντος θεού. Είναι το είναι και το μηδέν του όντος. Τα δύο μισά και αδελφά συστατικά του.
Έξω από τον έρωτα και το θάνατο πρωταρχικό δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Αλλά ούτε είναι και νοητό να υπάρχει. Τα ενενήντα δύο στοιχεία της ύλης εγίνανε, για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο. Και οι τέσσερες θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης, ηλεκτρομαγνητική, ασθενής, ισχυρή, βαρυτική, λειτουργούν για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο.
Όλα τα όντα, τα φαινόμενα, και οι δράσεις του κόσμου είναι εκφράσεις, σαρκώσεις, μερικότητες, συντελεσμοί, εντελέχειες του έρωτα και του θανάτου.
Γι αυτό ο έρωτας και ο θάνατος είναι αδελφοί κα ομοιότητες, είναι συμπληρώματα, και οι δύο όψεις του ιδίου προσώπου.


                                                                                           Δημήτρης  Λιαντίνης..

14 σχόλια:

Το ιστολόγιο του Σέρβιαnet είπε...

Τί να πεις;
Ένα γεια! και μια ευχή που -ίσως- δεν πολυπιστεύεις ότι θα εκπληρωθεί ...
Κάθε προσωπική ευτυχία (για γενική ευφορία, sorry αλλά δεν το βλέπω) σου εύχομαι για το 2012.

Μας λείπει ο Λιαντίνης. Μας λείπουν τέτοιοι άνθρωποι, τέτοια μυαλά, αυτές οι σκέψεις. Ας είναι, μας άφησε τα βιβλία του και τα βιντεάκια με τα μαθήματά του, που κατά καιρούς ξαναβλέπω.

Αυτά. Νά'μαστε καλά και θα τα ξαναπούμε ...μονολογώντας.

NOSTOS είπε...

Καλοδεχούμενη η ευχή σου καλέ μου φίλε,που όντως δεν την πολυπιστεύω,βλέπεις μας έχουν φθάσει στο σημείο να μην ξέρουμε τι μας ξημερώνει..Υγεία να έχουμε η δική μου ευχή για να μπορούμε ν'αντέξουμε στα δύσκολα..Απουσία που δύσκολα αναπληρώνεται ο Δάσκαλος και φιλόσοφος Δ.Λιαντίνης.
Σε τέτοιους καιρούς χαλαιπούς η παρουσία του θα ήταν φωτεινό μονοπάτι ελπίδας..

D.Angel είπε...

Εφυγε νωρίς κι είχε τόσα πολλά να δώσει!!!
Δεν ξέρω βέβαια αν ήταν εν ζωή τώρα αν
θα του δείναμε την πρέπουσα σημασία...
βλέπεις, ουδείς άγιασε στον τόπο του!

Φιλιά πολλά σε όλους

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

όσες φορές και να τον διαβάσεις, όσες και να τον ακούσεις δεν χορταίνεις τον λόγο του...

valia είπε...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ Κ ΚΟΥΡΑΓΙΑ ΠΟΛΛΑ!!
Τα καλά χάνονται γρήγορα....ευτυχώς άφησε ίχνη για να μην χανόμαστε...!!!Καλό ξημέρωμα!!

Ξύλινος Ιππότης είπε...

θα συμφωνήσω με τον Λύχνο...
δεν είναι μόνο για μια ανάγνωση!
...
Καλό βράδυ να έχεις φίλε μου!

NOSTOS είπε...

Aγγελάκι,πολύ το λένε φυγή..εγώ θα το πώ τόλμη και αυτογνωσία,ένοιωσε ξένος σε έναν κόσμο που προσέφερε πολλά,αλλά δεν είχε την δυνατότητα να τον αλλάξει.Η Απουσία του ένα μεγάλο κενό.Μας λείπουν τέτοια μυαλά σήμερα..

NOSTOS είπε...

Λύχνε μου..περισσυλογή μετά από κάθε ανάγνωση κάθε φράσης του Λιαντίνη..είναι θησαυρός αυτά που μας έχει αφήσει..

NOSTOS είπε...

αγγελέ μου,καλή χρονιά και σε σένα εύχομαι,γεμάτη υγεία,και πολλά πολλά χαμόγελα..Δυστυχώς τα καλά,τα ωραία και τα μεγάλα,χάνονται γρήγορα.
Εφυγε αυτοδιαχειριζόμενος την τύχη του.Ευτυχώς υπάρχουν τα ίχνη του που μας οδηγούν σε φωτεινά μονοπάτια γνώσης..

NOSTOS είπε...

Ιππότη μου..ανάγνωση για μία ζωή είναι το έργο του.
Το θέμα είναι πως μπορούν να αποκωδικοποιήσουν οι κοινοί θνητοί αυτά που η ψυχή του μας λέει μέσα από την εκφορά του λόγου του..
Λέει αλήθειες,κι επειδή η αλήθεια πονά και δεν αντέχεται μερικές φορές γι'αυτό και το ίδιο το σύστημα φροντίζει να κρατά την αξία του υποτιμημένη.

SpIrToKoYto είπε...

σπατάλη ζωής,θα πω για άλλη μιά φορά εγώ Λύκε...
έδωσε πολλά,είχε να δώσει περισσότερα κι όμως επέλεξε να φύγει...

Νimertis είπε...

όσο πιο συχνά και όσο πιο πλατιά μνημονεύεται και μελετάται ο διδάσκαλος, τόσο περισσότερο αισιοδοξώ, έστω λιγάκι, για τούτο τον τόπο φίλε μου... σε συγχαίρω για την ανάρτηση!

NOSTOS είπε...

Aβυσσος η ψυχή του ανθρώπου σπιρτοκουτάκι μου..αχαρογράφητες οι περιοχές της.
Σε μας αυτή Του η πράξη φαντάζει παράλογη,ανερμήνευτη.
Για τον Δ.Λιαντίνη όμως απόλυτα λογική και συνειδητά πρακτέα.

NOSTOS είπε...

Αλίμονο καλέ μου φίλε αν δεν μνημονεύσουμε τον Δ.Λιαντίνη και το έργο του καλέ μου φίλε.Το αντίθετο,το να περιθωριοποιούμε η να εναποθέτουμε στο ράφι της λήθης μορφές που μας χαρίζουν γνώση, μας ανεβάζουν πνευματικά,μας ανοίγουν ορίζοντες,θα είμασταν αχάριστοι και αγνώμονες