Ημουν ενας φτωχος παλιατσος,που εκανε με τις φιγουρες του τα μικρα παιδια να χαιρονται,ημουν ακομα θυμαμαι ο γελωτοποιος του βασιλια,που οποτε το εκανε κεφι τον διασκεδαζα,με φοβο αν τ'αστεια μου δεν του αρεσαν να με κλεισει σε κανενα ανηλιαγο μπουντρουμι και να σαπισω εκει μεσα..
μετα ημουν ενας απλος στρατιωτης μπαρουτοκαπνισμενος απο την κολαση των μαχων.
Στα χρονια που περνουσαν αλλαζα μορφες, αλλαζα ιδιοτητες...σπιτια νοικοκυραιους παραστασεις..
Εσυ ησουν παντα μια ομορφη μπαλαρινα.
Σαν χορευες, η σκηνη γεμιζε απο το φως σου,οι κινησεις σου αρμονικες γεματες χαρη χαρισμα θεικο ακομη και σημερα.
Τα μαλλια σου ποτε ξεπλεκα και ποτε δεμενα αλλαζαν χρωμα, στον ηλιο επαιρναν μια χρυσαφι αποχρωση,και τις νυχτιες ασημιζαν απο την μαγεια του φεγγαριου.
Θυμαμαι το χτενι σου που με αυτο καθοσουν ωρες μπροστα στον καθρεπτη σου και χτενιζοσουν.
Ενα χτενι που καταφερα και στο εκλεψα για να εχω κατι δικο σου.
Σ'ερωτευτηκα απο την πρωτη στιγμη που σε ειδα.
Δεν τολμησα ποτε να στο πω ομως,απο ντροπη ισως? απο φοβο? δεν ξερω. Ησουν παντα απομακρη, μελαγχολικη,ενοιωθα στην καρδια σου το κενο. ηθελα να σε πλησιασω μα δεν μπορουσα...στεκοσουν παντα απεναντι μου μονακριβο μου,μα τα ποδια μου κολλημενα,ακουνητα.
Ενα βραδυ ειδα ενα πεφταστερι εκανα μια ευχη οχι ελπιζοντας οτι θα πιασει,απλα για παρηγορια,να εχω κατι να ελπιζω..εκανα την ευχη εστω και για μια βραδια να γινεις δικη μου, να σου εξομολογηθω τον ερωτα μου.
Χειμωνιασε και το μαγαζακι με τις αντικες εκλεισε νωρις σημερα.
Βροχερη η νυχτα,χωρις φεγγαρι.
Ξαφνικα ενοιωσα σαν κατι ν'αλλαζει μεσα μου.
Η ψυχη μου φτερουγισε ,τα ποδια μου αρχισαν να κινουνται σε πλησιασα,στην αρχη τρομαξες μετα η μορφη σου γλυκανε.
Αρχισαμε να μιλαμε κοιταξα τα ματια σου και ειδα μεσα τους δυο μικρους ηλιους,σου πηρα το χτενι απο τα χερια,και λιγο μετα μου χαρισες τον πιο ομορφο χορο της ζωης μου,νωχελικα εγειρες το κεφαλι σου στους ωμους μου,το αρωμα σου μεθυστικο απλωνοταν στο δωματιο.
Σ'ενα δωματιο που δωσαμε ορκους πως τιποτα δεν θα μας χωριζε πια.
Εισαι το πεπρωμενο μου σου ειπα και μου απαντησες..κι εσυ το δικο μου.
Δεν θα μπορουσε να γινει διαφορετικα η μοιρα μας εφερε κοντα χρονια τωρα σε αποσταση αναπνοης.Στο περασμα του χρονου για παντα μαζι ορκιστηκαμε,και αυτος ο ορκος κραταει εδω και χρονια.
Ξημερωσε το μαγαζακι με τις αντικες σηκωσε τα ρολα του,ο υπαλληλος του μαγαζιου επιασε δουλεια αρχισε να ξεσκονιζει πρωτα τα υαλικα, μετα τα αλαβαστρινα,περασε βιαστικα μπροστα απο κατι παλια βιβλια και μπροσουρες και αφου ανεβηκε στην μικρη σκαλιτσα αρχισε να ξεσκονιζει τα ραφια.
Για το τελος αφησε ενα ξυλινο παλιο στρατιωτακι,με κινουμενα τα πανω μελη κι ενοιωσε εκπληξη αφου ειδε διπλα του πεσμενο ενα καθρεπτακι μινιατουρα που ιριδιζε στον πρωινο ηλιο,κι ενα μικρο χτενακι,και πιο διπλα μια αλαβαστρινη μικρη μπαλαρινα που χορευε πανω στην ξυλινη βαση της σαν την κουρδισε.
Δυο μικρες ρεπλικες που προλαβαν ν'αγαπηθουν στο παιχνιδισμα της μοιρας ενα βραδυ δινοντας ζωη στα ονειρα τους...
Συνεχιζες να χορευεις και οταν το προσωπο σου ανταμωσε το δικο μου
Σ'αγαπω σου φωναξα με την ψυχη μου κι ενοιωσα πως το ενοιωσες..
Χρονια μετα μια ρεπλικα ενος στρατιωτη εγω, θα μενω για παντα ακοιμητος φρουρος στο πλαι σου,μονακριβο μου.
Ειμαι η μοιρα σου
κι εσυ η δικη μου.!!!
ΝΟΣΤΟΣ
μετα ημουν ενας απλος στρατιωτης μπαρουτοκαπνισμενος απο την κολαση των μαχων.
Στα χρονια που περνουσαν αλλαζα μορφες, αλλαζα ιδιοτητες...σπιτια νοικοκυραιους παραστασεις..
Εσυ ησουν παντα μια ομορφη μπαλαρινα.
Σαν χορευες, η σκηνη γεμιζε απο το φως σου,οι κινησεις σου αρμονικες γεματες χαρη χαρισμα θεικο ακομη και σημερα.
Τα μαλλια σου ποτε ξεπλεκα και ποτε δεμενα αλλαζαν χρωμα, στον ηλιο επαιρναν μια χρυσαφι αποχρωση,και τις νυχτιες ασημιζαν απο την μαγεια του φεγγαριου.
Θυμαμαι το χτενι σου που με αυτο καθοσουν ωρες μπροστα στον καθρεπτη σου και χτενιζοσουν.
Ενα χτενι που καταφερα και στο εκλεψα για να εχω κατι δικο σου.
Σ'ερωτευτηκα απο την πρωτη στιγμη που σε ειδα.
Δεν τολμησα ποτε να στο πω ομως,απο ντροπη ισως? απο φοβο? δεν ξερω. Ησουν παντα απομακρη, μελαγχολικη,ενοιωθα στην καρδια σου το κενο. ηθελα να σε πλησιασω μα δεν μπορουσα...στεκοσουν παντα απεναντι μου μονακριβο μου,μα τα ποδια μου κολλημενα,ακουνητα.
Ενα βραδυ ειδα ενα πεφταστερι εκανα μια ευχη οχι ελπιζοντας οτι θα πιασει,απλα για παρηγορια,να εχω κατι να ελπιζω..εκανα την ευχη εστω και για μια βραδια να γινεις δικη μου, να σου εξομολογηθω τον ερωτα μου.
Χειμωνιασε και το μαγαζακι με τις αντικες εκλεισε νωρις σημερα.
Βροχερη η νυχτα,χωρις φεγγαρι.
Ξαφνικα ενοιωσα σαν κατι ν'αλλαζει μεσα μου.
Η ψυχη μου φτερουγισε ,τα ποδια μου αρχισαν να κινουνται σε πλησιασα,στην αρχη τρομαξες μετα η μορφη σου γλυκανε.
Αρχισαμε να μιλαμε κοιταξα τα ματια σου και ειδα μεσα τους δυο μικρους ηλιους,σου πηρα το χτενι απο τα χερια,και λιγο μετα μου χαρισες τον πιο ομορφο χορο της ζωης μου,νωχελικα εγειρες το κεφαλι σου στους ωμους μου,το αρωμα σου μεθυστικο απλωνοταν στο δωματιο.
Σ'ενα δωματιο που δωσαμε ορκους πως τιποτα δεν θα μας χωριζε πια.
Εισαι το πεπρωμενο μου σου ειπα και μου απαντησες..κι εσυ το δικο μου.
Δεν θα μπορουσε να γινει διαφορετικα η μοιρα μας εφερε κοντα χρονια τωρα σε αποσταση αναπνοης.Στο περασμα του χρονου για παντα μαζι ορκιστηκαμε,και αυτος ο ορκος κραταει εδω και χρονια.
Ξημερωσε το μαγαζακι με τις αντικες σηκωσε τα ρολα του,ο υπαλληλος του μαγαζιου επιασε δουλεια αρχισε να ξεσκονιζει πρωτα τα υαλικα, μετα τα αλαβαστρινα,περασε βιαστικα μπροστα απο κατι παλια βιβλια και μπροσουρες και αφου ανεβηκε στην μικρη σκαλιτσα αρχισε να ξεσκονιζει τα ραφια.
Για το τελος αφησε ενα ξυλινο παλιο στρατιωτακι,με κινουμενα τα πανω μελη κι ενοιωσε εκπληξη αφου ειδε διπλα του πεσμενο ενα καθρεπτακι μινιατουρα που ιριδιζε στον πρωινο ηλιο,κι ενα μικρο χτενακι,και πιο διπλα μια αλαβαστρινη μικρη μπαλαρινα που χορευε πανω στην ξυλινη βαση της σαν την κουρδισε.
Δυο μικρες ρεπλικες που προλαβαν ν'αγαπηθουν στο παιχνιδισμα της μοιρας ενα βραδυ δινοντας ζωη στα ονειρα τους...
Συνεχιζες να χορευεις και οταν το προσωπο σου ανταμωσε το δικο μου
Σ'αγαπω σου φωναξα με την ψυχη μου κι ενοιωσα πως το ενοιωσες..
Χρονια μετα μια ρεπλικα ενος στρατιωτη εγω, θα μενω για παντα ακοιμητος φρουρος στο πλαι σου,μονακριβο μου.
Ειμαι η μοιρα σου
κι εσυ η δικη μου.!!!
ΝΟΣΤΟΣ
6 σχόλια:
Τι γλυκόοοοο!!!!!!
Καλησπέρα φιλαράκι
Φιλιά πολλά
είσαι το πεπρωμένο μου μου είπες...
κι εσύ το δικό μου σου ξαναπαντώ μετά από τόσα χρόνια...-:))))))))
Καλημέρα,χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ.Είναι σημαντικό για μένα να παρακολουθώ τέτοιου είδος αναρτήσεις....καταθέσεις ψυχής!!!!!!!!!!
Αργώ να δώσω απαντήσεις φιλαράκι μου D.Angel..κάνοντας μία ανασκόπηση του μπλογκ μου..είδα κάποια κενά που δεν είναι ευγενικό να μην απαντηθούν.Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια γιά μία ακόμη φορά..δεν ξέρω αν είναι γλυκό το σίγουρο είναι οτι είναι βγαλμένο μέσα απο την ψυχή μου.Τελικά είναι το πώς θα με πετύχετε,απο άποψη ψυχολογίας εννοώ..την καλησπέρα μου...
...Ετσι είναι οι καρμικές σχέσεις,αγαπημένο μου πεπρωμένο..αιώνιες στά περάσματα του χρόνου..άφθορες..λουσμένες απο το φώς της αγάπης..γλυκό μου καί πολύτιμό μου σπιρτοκουτάκι..
Καλώς όρισες λοιπόν σε μία άγνωστη γή καλή φίλη Στέλλα...χαίρομαι γιά τα καλά σου λόγια,οσο γιά την κατάθεση ψυχής που αναφέρεις έτσι είναι δέν θα μπορούσα να λειτουργήσω διαφορετικά όταν θέλω να πώ κάτι μέσα απο αυτά πού γράφω..μπορεί να εκτίθεμαι συναισθηματικά και ψυχολογικά πολλές φορές,αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο.Το ζητούμενο είναι να μπορεί αυτός που θα διαβάζει τα γραφόμενα μου να αποκωδικοποιήσει τι θέλω να πώ...Τήν καλησπέρα μου.
Δημοσίευση σχολίου