PARABOLICA

Φεγγαρι αποψε η νυχτια...
Μια τετοια νυχτα στο ειχα πει..
Μη με ψαξεις δε θα με βρεις ειμαι αερας που πλανιεμαι...
Μη με ψαξεις ειμαι η σκια που χανεται στο μισοσκοταδο των  δρομων...
Ειμαι μια ακαθοριστη σκεψη στη σκεψη σου.
Κι εσυ...θυμαμαι τη μορφη σου,το βλεμμα σου.Ησουν σαν ενα κλαδι που εγερνε για λιγο παραπανω ηλιο
Τα παντα γυρω σου κινουνταν μελωδικα εκεινο το βραδυ,καθως τα χερια σου ψηλαφιζαν τον αερα
Φευγω σου ειπα πριν η σιωπη μου,σου γινει εμμονη ιδεα..
πριν θελησω να ξεδιψασω απο το νερο σου,πριν αρπαξω την ψυχη σου  σαν λαφυρο
Φεγγαρι αποψε η νυχτια,ολογιομο κι εγω μυριζω το αρωμα σου,κλεινω τα ματια μου και τοτε εμφανιζεσαι να τριγυρνας στου νου μου τους δρομους.
Εισαι εδω γυρω μου το νοιωθω 
Νοιωθω την παρουσια σου κοντα μου,παντα την ενοιωθα,αλλα τοσο δυνατα οπως αποψε ποτε..σε ψαχνω.
Κλεινω τα ματια μου,τα ανοιγω παλι..και να η παρουσια σου παιρνει σαρκα και οστα.Σε βρισκω ξανα μετα απο χρονια στο ιδιο σημειο,την ιδια ωρα..οπως και τοτε,λες και απο καποιο καπριτσιο η μοιρα μας ειχε ορισει αυτη τη συναντηση.
Τρεχεις κοντα μου στα ματια σου βλεπω φωτια και παθος,κανεις να με φιλησεις μα εγω σ'αποφευγω,κοντοστεκεσαι για λιγο και μου μιλας.
Μου λες για ονειρα ξεχασμενα μιας ζωης,για τις ρημαγμενες ελπιδες της ψυχης σου..μια καρδια ερημια ειμαι μου λες και τρεμεις συγκορμη.
Κι εγω τι εχω να σου πω? Ματαια λογια χρονου χαμενου?
Οι κοσμοι ειναι μια παγιδα για μενα,κι εγω παγιδευμενος αναμεσα τους ..
καταιγιδα η ζωη μου που σβυνει στο πρωτο φως της μερας
θελω να σε παρω αγκαλια το μονο που η σκεψη μου οριζει τωρα,γερνεις επανω μου.Σ'αγαπω σου ψιθυριζω,κι εσυ μου αφηνεσαι και χανομαστε στο παθος ενος  ανεκπληρωτου απο χρονια ερωτα λουσμενοι απο το φως του φεγγαριου.
Ξημερωνει σε λιγο αγαπημενη μου ,κι εγω που υποψιαζομαι τον θανατο,εναν θανατο που ερχεται για μενα καθε αυγη με το πρωτο φως της ημερας.
Μενω ακινητος βυθισμενος στις σκεψεις μου πανω στο χλωμο κορμι σου.
Ανοιγεις τα ματια σου και μου ψιθυριζεις σ'αγαπω...κι εγω το νοιωθω..
παρε με μαζι σου μου λες..πρεπει ν'αποφασισω γρηγορα.
-Μα δεσ'αφηνω σου λεω,μαζι μου στην αιωνιοτητα θα'σαι.
Λιγοθυμας γερνεις το κεφαλι σου στο πλαι κι ετσι βλεπω τα σημαδια μου στον λαιμο σου  δυο σταγονες αιμα σταζουν ακομα απο δυο μικρα σημαδια.
Μια αιωνιοτητα μια ζωη...Σ'αγαπω σου ψιθυριζω και φευγουμε βιαστικα.
Μη μας ψαχνετε δεν θα μας βρειτε ειμαστε αερηδες που πλανιουνται...
Μη μας ψαξετε ειμαστε οι σκιες που χανονται στο μισοσκοταδο των δρομων..
Ειμαστε οι ακαθοριστες σκεψεις στις σκεψεις σας..
Μονον μεσα σας υπαρχουμε...κρυμμενα φαντασματα..
Μονον μεσα σας ζουμε και φωλιαζουμε...
Ειμαστε ο ΕΡΩΤΑΣ και η ΑΓΑΠΗ...!!!!!!
Αυτα που πρεπει να υπαρχουν στις καρδιες σας για να λεγοσαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ..!!!!
                                                                                    ΝΟΣΤΟΣ
Αποσπασμα απο την συλλογη μου "Σκορπιες σκεψεις"