ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, 1968
Δεν υπάρχει ελευθερία μέσα σ’αυτά τα τετράγωνα…
Δεν υπάρχει θρησκεία που να πείθει για λύτρωση…
Τα χέρια μας,
πικρά κι ανώφελα
αναμώνουν στο χάος και χάνονται…
Η ψυχή χάνει την πίστη και μαθαίνει το θάνατο…
Ένα θάνατο, αργό, βέβαιο κι άσκημο…
Όλοι έχουν λοξοδρομήσει… Όλοι…
Κι η σημαία χάσκει εγκαταλειμμένη…
Και δεν έχω άλλη εκλογή, παρά να μένω στα υπόγεια αλχημιστής…
Στα σοφά…
Στα μυστικά…
Στα ενδόμυχα…
2 σχόλια:
Μόνο έτσι θα επιβιώσουμε τελικά....
Πολύ όμορφο!
Φιλιά πολλά φιλαράκι μου!
Kαλησπερα φιλαρακι μου..Δυστυχως οταν οι ανθρωποι λογιζονται σαν αριθμοι προς χαριν της πλασαματικης ευημεριας των αριθμων,μια ευημερια που αγγιζει τους λιγους,οταν οι σημαιες οχι οι εθνικες αλλα οι σημαιες της ανθρωπινης αξιοπρεπειας υποστελλονται,τοτε ειναι προτιμοτερο να μεινουμε στα υπογεια αλχημιστες της δικηςμας κουλτουρας...στα σοφα,στα μυστικα και στα ενδομυχα με οτι και αν συνεπαγεται αυτο.Καλο σου βραδυ φιλαρακι μου φιλια και απο εμενα..
Δημοσίευση σχολίου