Τροχιες..

Κοιτω τις σταλες βροχης που πεφτουν στο θολο απο νικοτινη τζαμι μου
ποια μοιρα τις οριζει?
παρατηρω την ξεφρενη  πορεια τους τα ιχνη που αφηνουν πισω τους καθως χανονται..
Χανονται ακολουθοντας παραλληλες πορειες καταληγοντας στο κενο..ετσι αδοξα ετσι απλα..χτυπημενες σαν απο ξαφνικο θανατο.
Αλλες παλι πλεκουν τις τροχιες τους..γινονται μια σταλα βροχης μεγαλυτερη..σαν να'ναι η ιδια η ζωη που πλεκει τις μοιρες των ανθρωπων ανταμωνουν γερνανε και πεθαινουν μαζι..
Ετσι και αυτες οι σταγονες που εχουν γινει μια καταληγουν και αυτες στο κενο..χανονται..εχουν προλαβει ομως να γνωρισουν την ευτυχια μιας στιγμης στον απειρο χρονο..


Βρυξελλες-Χειμωνας 1986..φλεβαρης ηταν ο μηνας..23 θαρρω
ακουμπισμενος στο πρεβαζι του παραθυρου μου..παρατηρω..
κοιτω τις σταλες βροχης που πεφτουν στο θολο απο νικοτινη τζαμι μου..
μια μερα βροχερη σαν την σημερινη..


                                                           ΝΟΣΤΟΣ..