Φαντασματα....

Φαντασματα οι φοβοι μας,οι ενοχες μας,φαντασματα τα θελω μας σε εναν ανυδρο απο ονειρα κοσμο..και οτι απομεινε απο εμας ειναι να βουλιαζουμε μεσα στην παραδοξοτητα του κενου, που χανομαστε, ανωνυμο πληθος μεσα στους πολυβοους δρομους με την ιδια παντα γεωμετρικη και μαθηματικη ακριβεια,καθε ημερα στον ιδιο τοπο τις ιδιες στιγμες.
Δεν ακουμε τις φωνες των παιδιων πια,ουτε βλεπουμε τον ηλιο που ανατελλει,ουτε το φεγγαρι που στολιζει την νυχτα.Εχουμε αυτια μα δεν ακουμε,εχουμε ματια μα δεν βλεπουμε.
Τυφλωμενοι και κουφοι ζυγιζουμε το καθε μας βημα πανω σε προκαθορισμενες τροχιες,προσμενοντας τι τον θανατο μας? Οχι τα φαντασματα δεν εχουν αναγκη τον θανατο παραμενουν παντα βουβα και αλυτρωτα αιωνες και αιωνες..Ειναι οι ανειρευτες ψυχες μας που γεννηθηκαν μα δεν προλαβαν να ζησουν.


                                                       NOΣΤΟΣ..