ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ- Προσανατολισμοι

  ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

  προσανατολισμοι

      Ωριων
        α
Συμβιβαστηκε με την πικρια ο κοσμος
Διαττοντα ψευδη αφησανε τα χειλια
Η νυχτα ελαφρωμενη
Απο το θορυβο και τη φροντιδα
Μεσα μας μετασχηματιζεται
Κι η καινουρια σιωπη της λαμπει αποκαλυψη
Βρισκομε το κεφαλι μας στα χερια του Θεου.

       β
Μια προσευχη μεταμορφωνει τα υψη της
Αλλαζει κοιτη ο χρονος
Και γυμνους απο εγνοια επιγεια
Σ'αλλα νοηματα μας οδηγει
Που ειναι ο σφυγμος του εδαφους
Το αιμα στη μνημη των προσωπων μας
Ο αυτουσιος πηγαιμος?

       γ
Των φθαρτων δακρυων απογονοι
Κωπηλατες των ματαιων λιμνων
Αφησαμε το γηινο δερμα
Και στον ψιθυρο των δεντρων ψαυσαμε
Τα λογια μας
Για τελευταια φορα
Τωρα στα μετωπα μας γειτονεψανε αστρα!

        δ
Εικονα ω! αναλλοιωτη
Φωτοχυσια
Ντυνεις καθε μετεωρη εννοια
Που προσεγγιζει την ελπιδα μας
Προς την αταραξια
Εκει το ερωτηματικο που μας αποχωριζεται
Εισαι παντου  Μοιραζεσαι
Τις σκοτεινες μας αρπες
Αϋλο περιβλημα.

       ε
Φυγαν τα ματια μας αλλα προπορευονταν οι ψυχες μας
Στη συναντηση τους μεσ'στους ουρανους
Ελαμψε καθαρη στιγμη
Τρεμουλιασμα εναγωνιο
Το πιο πιστο καθρεφτισμα των σωθικων μας
Πιο ψηλα
Στην ενωμενη μοναξια των αστρων της
Θρονιαζεται η Γαληνη
Γιατι την απαλλαξαμε απο το κορμι μας
Γιατι την εξαντλησαμε απο τις ελπιδες μας
Γιατι της φεραμε ταμα την Ιδεα μας
Ξαναγενναει αισθηματα.

       στ
Μεσα μας αναλυθηκεν η Σιωπη
Ο αρχαγγελος της αγγιξε τα μυχια
Σ'ακατοικητο χαος κυλησε τη μνημη
Οταν εχαρισθηκαμε σε μιαν απιστευτη οχθη
Οχθη των ελαφρων σκιων
Ονειρεμενη αλλοτε απο δακρυα
Τα χρυσα στιγματα μας κοιταξαν
Τοσο που αποσπασθηκαμε απ'το βαρος μας
Οπως αποσπασθηκαμε απ'την αμαρτια!

       ζ
Νοητη λαμψη
Κυανο διαστημα
Καθαρση της ψυχης!
Σα να'λειψε ο επιγειος θορυβος
Σα να σταματησε η κακια της μνημης
Καθαρο παλλεται
Το καινουριο μας ονειρο
Μας τραβαει απ'το χερι αορατο χερι
Οπου Γαληνη γινεται ο αθωος ουρανος
Οπου η Ψυχη ελεγχεται αναλλοιωτη.